can eriğin yokluğunda abdurrahman çelebidir. bizim mahallede erik yoktu küçükken, her yer çağla ağacıydı, çağlaya dalardık. senede bir iki defa belki üç akrabalar vasıtasıyla falan gittiğim mahallelerde eriğe dalan çocuklar olurdu imrenirdim. çağlaya dalan aşırı da umursanmazdı, "çağlaya dalan vaaar!" diye şikayet edilmezdi, halbuki o da sonradan şekerpare(yahut zerdali veya mişmiş belki de kayısı, bir türlü tam öğrenemedim şunu) olan bir meyve yani az çok değeri var. peki şimdi neden parayla alırken yan yana çağla ve erik varsa çağlayı tercih ediyorum, erik yesene kardeşim. neyse çok saçmaladım ama çocukluk anıları işte hep bunlar. bi de şu var (bkz: çağla aşı)
