kimi yazarlar, meşrepleriyle etkilerler okuyucularını. elbet onların da etkilendikleri olur kimi vakitler diğer bazı yazarlardan fakat tuttukları yol kendi yollarıdır. kendi karakteristik yazımları içerisinde bu etkileri ancak bir ton farkı olarak hissederseniz ki o da çok dikkatli iseniz.
akilluslu, böylesi bir yazar. belli ki bilgili ve donanımlı fakat ilk bakışta alaylı yetişmiş bir sanatçı izlenimi veriyor. yazdıklarını kurgulamıyor, yaşıyor ya da yaşamış sanki. çoğunun yaptığı gibi medyadan anadoluyu izleyip klavye başında ahkam kesen bir havası yok! doğup-büyüdüğü topraklara, kendi kültürüne-medeniyetine, ahlaki değerlerine, kısacası insanına yakın, hatta iç içe. kullandığı kimi tabirler tam da anadolu'nun bağrından kopup gelme;
"...gülik'i şevket'e gelin ettiklerinde ondördündeydi. gür siyah saçlı, yay kaşlı, kara gözlü, saçın kaşın gözün karalığına tezat beyaz tenli, bedeni ondördün tüm coşkusunda, güzelliğin sırf allahtan olduğu yaşta.
dölverir hale eriştiği yılın pişme vaktiydi; üzümler olgunlaşmış pişmeler kaynatılmaya başlamıştı gülik gelinliği giyip dal gibi bedeniyle kapının eşiğinde şevket'i beklediğinde..."
şu ifadedeki güzelliğe bakar mısınız! buram buram anadolu kokusudur burnunuza gelen;
"...bedeni ondördün tüm coşkusunda, güzelliğin sırf allahtan olduğu yaşta..."
gülik'i başka tasvire ne hacet, işte! cism-i cemaliyle karşınızda... ve illa ki zorluyor bu kültür hazinelerini yazım diline kazandırmaya, yani misyonunun ve sorumluluklarının da farkında.
öykücülüğe ilgi duyanların mutlak takip etmeleri gerektiğini düşündüğüm önemli bir yazar akilluslu. şahsen, büyük keyif alıyorum onun öykülerini okurken. ve öpüyorum onu iki kaşının arasından; ot, yonca ve çiçek kokuları getirdiği için bizlere, anadolu kırlarından.
