karmaya inanmiyorum ama bazen öyle şeyler yaşıyorum ki " yoksa? " diye düşünmeden de edemiyorum. bugün okul çıkışı otostop çektim, hava çok yağmurluydu ve sırılsıklamdım. açıkçası alıcaklarına dair pek de bir ümidim yoktu. ilk araba durdu sağolsun, aslında önce durmadı ama biraz ilerledikten sonra durdu. koşa koşa gidip bindim. içeride iki kişi vardı. ikiside deniz bilimlerinde araştırma görevlisi. yol boyunca hiç sohbetlerine katılmadım ama keyifle dinledim. yaklaşık 10 dakika sonra şoför arkadaşını bırakmak için kenara yanaştı. bende teşekkür edip indim arabadan, evim biraz ters yerdeydi. diğer arkadaşla beraber yürüdük durağa, hafiften okul muhabbeti espri yağmur derken durağa vardık. meğer kendisi de benimle aynı semte gidiyormuş. otobüs geldi ve bindik, kendisinin kartında yeterli bakiye olmadığı için benden rica etti ve ben bastım. nazikçe teşekkür etti geçip oturduk ve bana dedi ki; " aslında arabayı kullanan arkadaşın seni almaya pek niyeti yoktu ama ben ısrar ettim, eğer o seni almamış olsaydı inip kartımı yükletip yarım saat daha aynı otobüsün gelmesini bekleyecektim bu yağmurda" dedi. yani bir şekilde kendisinin yaptığı iyilik çok kısa sürede başka bir şekilde yine kendisine döndü. biliyorum karma felsefesi bu kadar hızlı çalışmıyor ama yine de insanı düşünmeye itiyor.
