27 mayıs ihtilalinden sonra 235 general e 5000 subay emekliye sevk edilmiştir. geride 15 general bırakılmıştır. hatta sıfır generale kadar düşürme konusu düşünülmüş, kurmay bir albayın genelkurmay başkanlığının alacağı tepki düşünülerek vazgeçilmiştir. sonuçta alışılmisi ış kalıpları daha fazla parçalamak göze alınamamıştır. orduda ise ciddi bir gençleşme operasyonu yapılmış olmuştur. peki neden tasfiyeye gerek duyuldu? türk ordusu 2. dünya savaşı yıllarında savaş tehlikesinden dolayı, aşırı derece büyümüştür. tehlike geçmiş üzerinden 15 koca yıl geçmiş olmasına rağmen ne halk part ne de demokrat parti iktidarları bir önlem alamamıştı. 1960'lara gelindiğinde ordu neredeyse albayların onbaşı rütbesinde görev yaptığı bir şişkinlik içindeydi. orudnun içinde binlerce albay vardı ama genç subay çok azdı. tasfiyenin grekçesi, ordunun türkiye'nin ihtiyaçlarına uygun bir yapı kazanması, kadroların yeniden düzenlenmesi gibi tamamen teknik ve askeri ihtiyaçlara dayanıyordu. tasfiye sonucu emekli edilen subaylar daha sonra " emekli inkilap subayları" adı altında bir dernek kurdular. amaçları orduya geri dönmekti ama sonuçta sadece ufak tefek ödünler koparmışlardır. örneğin ragıp gümüşpala genelkurmay başkanlığından emekli edildikten sonra adalet partisi genel başkanı olmuştur. adalet partisinin içinde çok sayıda ihtilalden sonra emekli edilen subaylar yer almış ve ihtlal yönetimine karşı kadrolaştılar. sonuçta milli birlik komitesi büyük bir idealizm ile orduda düzenleme yaparken politik olarak yanlış bir tavır alarak kendi muhalefetini oluşturmuşlardır.
