ailesinin tavırları, düşünceleri yüzünden kişinin duyduğu histir. ama yine de bir düşün. belki her şey senin iyiliğin içindir. bende anlamazdan küçükken, hep dışarıdaki insanları sevdim ailemle hiç evde muhabbet etmezdim. onlarla bir yere gitmezdim. ama dışarıdan bir kazık yersin o zaman görürsün kim bu hayatta daha değerli. dışarıdaki insanlar her zaman senin yanında olmazlar bunu unutma. onların ailesi var ve onlar ailesine her ne olursa sevseler de nefret etseler de yanlarına gidecek ailelerinin. eğer dışarıdaki insanları aileden daha önemli görürsen saf ve enayi durumuna düşersin günümüz ergenlerinin bir çoğunun yaptığı gibi. bence onlar hep öncelikli olmalı. örnek verecek olursak; dışarıda diyelim futbol oynuyorsun kendi kendine sonra bir arkadaşın geliyor beraber oynuyorsunuz. böyle böyle arkadaşım diyorsun ama o arkadaşının asıl amacı zaman geçirmektir hani sever sayar ama asıl amacı budur. yani anlayacağın ebeveynlerimizin dediği gibi "akşam oldumu herkes evine." hesabı.
tabi beş parmağın beşi de bir değil orayı da söylemeliyim. herkesin ailesi farklı çünkü. içinde yaşanılanlar falan filan.
