ne bok işim vardı da geldim temasıyla insanın tepesine çöken hüzündür.
lan sonuncuyu hatırladım da. zaten çiçeği burnunda terkedilmiş zavallı bi piçim, odamda bi başıma demleniyorum. doğum gününde intahar eden ergenin hayatı geçiyor gözlerimden şerit şerit. sabaha karşı telefon çaldı, unuttum mu sandın lan yarak kafalı çık kapıya diye. bastık beşiktaş sahile, gülümsüyordum. köprüye karşı sardım cigaramı. köprü renkten renge giriyor, bu bana neden zevk veriyor ki amına koyim? bana girsin dedim bu köprü.
karanlıkta kalmasaydım ışıklar, renkler bana zevk vermezdi
sessizlikten sağır olacak duruma hiç gelmeseymişim müziğe de ihtiyacım olmazdı
hiç bi insan evladını tanımasaydım tahammül etmek için uyuşmak zorunda kalmazdım
haberim olmasaydı katillerin varlığından masumlara üzülmezdim
nereye gitsem bulacaktı o kız beni, geldiğim an kesilmiş biletim ona
gelmeseydim? kendimi iyi hissetmek zorunda olmazdım.
kafa rahat, boş iyiydim ben amına koyim babamın testislerinde. bok vardı o kadar koşacak, hasta oldum.
