ben 15-16 yaşlarındayken sümerbank denilen bir mağaza vardı. babam ben ve kardeşlerimi o mağazaya götürürdü. aramzdaki diyalog 3 aşşa 5 yukarı aynı olurdu.
-oğlum bunu al. bak sağlam..
+hayır baba çok kötü gözüküyor. *
-al işte oğlum. sağlam bu.
+almayacam baba.
- * al işte oğlum ucuz işte. *
birde babama işyerinden bir şeyler verirlerdi. havlu, iç çamaşırı gibi. en kötüsü ayakkabıydı. bize zorla o ayakkabıları yamamaya çalışırdı. işçi ayakkkabısı. babam demirçelik işçisiydi. ucuna çelik geçirilmiş çok sağlam, bir o kadarda estetikten uzak ayakkabıları birimizin giymesi için yapmadığını bırakmazdı. sonuç her zamanki gibi hüsran olur ve o ayakkabıları kendisi giyerdi.
birde babam bir araba almıştı. doğan slx. aldığında araba 4 yaşındaydı. o zamanların en gıcır arabalarından birisiydi. babama arabayı almak için yalvarır, genelde yıkama bahanesiyle alırdım. bir-iki tur atınca götürür büyük bir gururla o arabayı yıkardım. çok güzel bir arabaydı o zamanlar. sonra aradan yıllar geçti.. araba artık külüstür sınıfına girmişti. artık babama çeşitli nedenlerden dolayı arabayı satıp daha yenisini alması için baskı yapmaya başlamıştım. çok şehirler arası yolculuk yapıyorduk ve arabanın hiçbir güvenlik önlemi yok. hava yastığı, kaportanın sağlamlığı hak getire. allah göstermesin, bir kaza olsa akıbetimiz meçhul. babama bu nedenlerden arabayı değiştirmesini söylüyorduk, oda yoldaki mercedesleri gösterip, "alırsam o arabaları alırım" diye bizi geçiştiriyordu. babam hala o arabayı kullanıyor. gerçi arabayı artık şehirler arası yola çıkaramıyor.
neyse... 4 yıl kadar önce evlendim. bir çocuğum oldu. bir kaç gün sonra 14 aylık olacak inşallah. ve ben kendime bir şey alacaksam 2-3 kere düşünüyorum.en ucuz nerelerde neler var, onları arıyorum. becerip kendime bir araba alamadım. hala babamın doğan ını kullanıyorum. geçen hafta sonu babamların yanına gittim. babam daha önce bize neden kışlık ayakkabı giymediğimi sormuştu. bende "kış çıkmak üzere, bu mevsimlik ayakkabılarla bu sene idare edim, seneye alırım" filan demiştim. bana işyerinden dağıttıkları bir çift bot verdi. bilerek benim ayakkabı numaramdan almış. vay arkadaş.. çok sevindim açıkçası. artık
velhasılı, bir zamanlar bulutların üzerinde yürüyen, her şeyi herkesten fazla bilen, her şeye gücü yeten, müstakbel türkiye zengini ergen halime bakıyorum. hiçbir şey o zamanki pencereden baktığım gibi kolay değilmiş. ev yönetmek, aile geçindirmek, ev-araba sahibi olmak hiçte kolay değilmiş.
