tanrının ve nebilerinin asırlardır kutsal yasalar aracılığıyla ilettiği; güzel, doğru, erdemli, sevgi dolu hal ve hareketleri, yaşam düsturlarını, anne babasından aldığı milyonlarca yıldır gelişerek gelmiş en gerekli şey olan "akıl" aracılığıyla, bir tanrı ve aracı kutsal figürüne ihtiyaç duymaksızın, elde edebileceğine inanmak sonrası, her halukarda ateist olunabilir.
ahlak, etik, insanlık gibi güzel ve gerekli kavramlara, pekçok şeye kadir akıl sayesinde rahatlıkla varılabilir. bu sebepten, tanrının varlığına ihtiyaç duymamak denebilir.
"efendim, kitabı türkçe okudum, tonla yanlış var.", "ben görmediğime inanmam abisi!", "bak bak, müslümanlar adam yakmışlar, olmaz olsun böyle din!", "ab, muhammed'in kaç karısı var ya yuh be adam bi de peygamber...!"
gibi, çocuksu yaklaşımlardan sebep bir adam, tanrı inanışını reddedecekse, inansın daha iyi.. bu ateizm değil, bir şeyleri reddedebilmek için verilen ego savaşıdır olsa olsa.. tabii, bu demek değildir ki, ateistler mental yönden güçlü, inançlılar güçsüz. . durum, tamamen ihtiyaç duyup duymama durumu.. *
