Çok ilginç ve çok güzel bir anıdır halen benim için.
Biraz uzun yazacağım ama okumaya değer be sözlük.
Lise birinci sınıftaydım. Bir arkadaşımın, hemen evimin yanında, benimde bir yıl evvel mezun olduğum ortaokulda sevdiği vardı.
Sürekli onu bekler, dururdu. Dalga geçerdim. Neyse, günlerden bir gün bu arkadaş beni çağırdı. Benden hoşlanan bir kız olduğunu, sevdiğinin en yakın arkadaşı olduğunu ve benimle tanışmak istediğini söyledi.
ilk aşamada reddettim. Hemde kızı hiç görmeden. O ara takıldığım bir kız olduğu için. Ne salakmışım meğerse.
Neyse, bir hafta filan geçti, bizim arkadaş yine beni çağırdı. Kızın ısrarcı olduğunu, yaklaşık 2 yıldır beni sevdiğini söyledi. Meğer ben orta sonda iken, o orta ikinci sınıftaymış. Sınıfıma gelip, duvardaki fotoğrafa bakarmış.
Arkadaşımın ısrarına dayanamayarak, tanışmayı kabul ettim. Bisikletle okula gittim, karşıda 10-15 kız var. Arkadaşım tarif etti. Şu karşıda gözlüklünün yanında dedi. Gittim, önlerinden geçerken baktım, bizim yan sitede oturan, salak bir kız var. Geri döndüm, arkadaşımın yanına. Ben o salakla asla çıkmam dedim. Süt çocuğu o halen, asla bana uymaz dedim. Emin misin? Bu kız çok güzel bak dedi. Hayır, istemiyorum dedim. Mevzuyu kapattım. 10 gün falan arkadaşı görmedim bir daha. Neyse bizim arkadaş kafaya koymuş, bizi tanıştıracak. Bir gün beni çağırdı. işimiz var diye. Okula doğru gittik. Birazdan dönücem, buraya,
Bir de, o aralar mahalleden hayran olduğum bir kız var ki, gördükçe içim eriyor. Halen aklıma geldikçe içimi sızlatır. Kızı markette görüyorum, utancımdan yüzüne bakamıyorum. Bu kız bana asla bakmaz diye utanıyorum. Dünya yıkılsa, yer yarılsa, içine düşsem, yani aklınıza gelebilecek her türlü felaket de olsa, bu kızın bana yüz vereceğini asla sanmıyorum.
Neyse, demiştim ya bizim arkadaş beni çağırdı, işimiz var diye. Okula doğru gittik. Bir baktım, arkadaşımın sevdiği geliyor, hemde yanında benim o hayran olduğum, yüzüne bakmaya utandığım kız var. Benim tabi nefes alışım değişti, betim, benzim sarardı. Arkadaşıma dönüp, oğlum yengenin yanındaki kızın adı ne dedim. Bu kıza ben aşığım dedim. Arkadaşım pis pis güldü. Ne oluyor, diye sordum. Oğlum, sen salak mısın? Bir hafta önce reddettiğin kız o işte dedi. O an öleyim, üzerime toprak atın, diye bağırmak istedim.
Neyse, kızlar geldi. Arkadaşım bizi tanıştırdı. ikimizinde istediğini sesli bir şekilde belirterek, biz bir arada bırakıp, yanımızdan ayrıldılar. O günden sonra biz o insanla çıkmaya başladık.
Çok sevdim be sözlük. Çok. Sene 1999. ilk aşkım, göz bebeğimdi. Hala hatırlarım. Hala aklıma gelir, içim burkulur.
Bunun ailesi düzensizdi. Babası içkici bir şerefsizdi. Yani her an boşanma ihtimalleri vardı ve nihayetinde boşandılar.
Benim kız ise annesi ile birlikte benden çok uzaklarda bir şehire bastı, gitti, dedesinin yanına.
Sonrasında numarasını buldum, aradım ama beni bir daha arama yanıtıyla karşılaştım.
