fikri akyüz tarafından ağır bir eleştiri bombardırmanına tutulmuş yazar, fena da ayar vermemiş fikri akyüz.
--spoiler--
Türkiye'de değişik köşe yazarları vardır; bir de hakikaten acayip değişik bir köşe yazarı türü vardır.
Bunlardan biri Bekir Coşkun, diğeri Yılmaz Özdil; ilki Hürriyet'te, ikincisi Sabah'ta yazar..
ikisi de üçüncü sayfada yazar; ikisi de beşinci sınıf yazılar yazar..
Keza birincisi önyargılı memur okurlara, ikincisi önyargının manasını bile bilmeyen işçi ve köylü okurlara hitap eder. (O kadar ki, Yılmazperver okur kitlesi bu satırda işçi, köylü ve memura hakaret edildiğini zanneder.. Burada işçi, memur ve köylülere hakaret edildiği zannına kapılmayan çünkü kafası çalışan okurlara ise örneğin bir başka üçüncü sayfa yazarı Engin Ardıç hitap eder..)
Evet, Yılmaz Özdil Türk basınının irtifa kaybına yol açan en çiğ popülist kalemdir.
Bu, böyledir; çünkü Yılmaz Özdil öyle böyle değil düpedüz bir felaket tellalı, şahlanmış bir egoizm timsalidir.
Bu o kadar böyledir ki, kaleme aldığı yazılardaki sığ, çiğ ve yoz bir bakış açısı neredeyse son günlerdeki borsa endeksi gibi tavan yapmaktadır.
Borsa deyince aklıma geldi; üç gün önce kalkıp şunu demeye getirdi:
Başbakan Erdoğan için önemli olan borsanın düşüp düşmemesidir; şehit düşmüş düşmemiş umurunda bile değil..
Eh, MHP lideri Bahçeli'nin meydanlarda elindeki ipi fırlatmayı siyaset olarak telakki ettiği bir akıl daralmasında, Yılmaz Özdil'in kalkıp elindeki kalemi mıh olarak kullanması kaçınılmaz olacaktır.
Yani Bahçeli ya da Özdil sırf ip temin etmek için, göndere çekilmiş bayrağın direğindeki ipi bile kesmeyi göze alabilmektedir.
ip kesilince direkteki bayrak yere düşmüş düşmemiş artık önem taşımıyor(!)
Bu işin siyasal içerik boyutu; bir de işin yazınsal boyutu var..
Örneğin Özdil'in bir yazısı aynen şöyleydi: Edirne, iş yok.. Samsun, iş yok.. Balıkesir, iş yok.. Van, iş yok.. Adana, iş yok.
Köşe, 20'ye yakın il ismini yazıp peşinden iş yok.. şeklinde devam ediyordu..
Yani yazıda hayır yoktu ama popülizmde iş vardı!
(Bu arada Sabah gazetesinin muhasebe departmanına bir önerim var: Özdil, cümleleri üçe beşe bölüp her satırı iki üç kelime ile tamamladığına göre aylık ücreti deste olarak değil bozuk paraların biraya getirildiği torbanın verilmesi şeklinde olmalıdır!.)
Evet, pek çok kişi Sabah gazetesine el konulduktan sonra Yılmaz Özdil'in istifa edeceğini düşünürken o tam tersini yaptı, içi boş muhalefet tarzının şiddetini artırarak yazmaya devam etti.
Bazıları bu tavır karşısında "Helal olsun, dik durdu.." diye düşünebilir ama yazılarından anlaşılan karakteristik özellik aslında bunun hiç de öyle olmadığına işaret ediyor.
Özdil'in amacı kısaca şu: Ben iktidara bel altından vurayım.. TMSF yöneticileri beni işten atsın.. Böylece kahraman olayım.. Çıkıp derim ki: Ey benim borsa düşmanı okurlarım, ey benim Ankara'da gecekonduda oturan Ayşe teyzem, bak ben eleştirince beni işten çıkardılar..
Çünkü onun gözünde, örneğin Leeds maçında iki ingiliz taraftarı katleden Türk gençleri de kahramandır..
Aksi halde Fatih Çekirge'nin genel yayın yönetmenliği yaptığı (eski) Star'da yazı işleri müdürlüğü yaparken ahlakı yerle bir eden şöyle bir manşet atar mıydı?
Hatırlarsınız, Galatasaray 2-0 yenmiş ve iki ingiliz vatandaşı istanbul'da bıçaklanarak öldürülmüştü..
Üst manşette "Two size", alt manşette "Yeri öptürdük" yazıyordu..
Yani ingiliz maktullerin yüzüne "Tuuu size.." diye tükürüyordu..
Eh, Türkçesi değil ama ingilizcesi iyiydi ya, "size"nin ingilizcede "beden", "two"nun "iki anlamına geldiğini biliyordu ya..
Eleştiri olursa kalkıp Ben iki beden yerde yatıyor; çok yazık demek istedim.. ya da Galatasaray iki gol attı, yani iki beden büyük geldi demek istedim.. diyecekti..
