babam az boz değil tam 130 tane civciv almış çiftlik kuracakmış; bir hevesle bahçeli evimizin yanına kocaman bir kümes kurmuş, 130 civcive bakıyoruz,
ben de çok seviyorum sarı mini mini, şeker şerbet yaratıkları; çok değil belki 3 yaşındayım, koşturuyorum civcivin peşinden, yakalayıp sevmek için. biraz hızlı koşmuşum sanırım, kazayla hayvanın canını aldım,
hemen sakladım diye hatırlıyorum civcivi, annem-babam bir civcivin kaybolduğunu anlamışlar mıydı herhalde anlamışlardı o zaman.
ama civcivi benim öldürdüğümü anlamamışlardı, söylesem kızarlar diye düşünüyordum sanırım; civcivin ölüsünü ne yaptığımı da hatırlamıyorum belki de sakladım bulamasınlar diye,
ama sözlük ilk yalanımı o yaşımda gerçeği saklayarak söyledim yine ilk cinayetimi işte o yaşımda kazara işledim.
o yaştaki suçluluk duygusunu uzun yıllar unutamadım,
allah sildi belki 3 yaşımdaki suçluluk duygumu çok şükür ama izi kaldı,
çok şükür de kalmış izi, yoksa kontrolsüz bir cani olur çıkardım ortalığa.
