bir dönem filmi olması sebebi ile çok riskli görülmesine rağmen başta senarist, görüntü yönetmeni, yönetmen ve süper yetenekli oyuncular(ki Kıvanç ın en iyi performansıdır şüphesiz) tarafından mükemmel bir şekilde can verilmiş yılmaz erdoğan şaheseri dir. filmin özellikle ilk yarısında ayağa kalkıp alkışlama isteği duyduğum bir kaç sahne oldu. hele o ince, zeka dolu kelime oyunları ve espiriler filmin akışına profesyonelce yedirilmiş, hiç dışarda yapay kalmamış.
tüm bunların dışında beni en çok üzen şey filmin, sade bir aşk filmi olarak algılanması olmuştur. fight club ne kadar dövüş filmi ise bu film de o kadar aşk filmidir. bence filmin ana amacı şair ve şiirin oluşumu, sonrasında da doğum sanıcısı konularını işlemekti. ama şiir nedir? şair kimdir? sorularına hiç kafa yormamış ruhu liseli aşıklar tabiki filmden kendilerine düşeni alacaklar, o başka.
bence filmin en orijinal sahneleri başta behçet necatigil olmak üzere diğer iki şairede şiir ilhamlarının geldiği anlar, bu anlarda şairlerin durgunlaşması ve bu ilhamı veren kelimelerin üzerine yoğunlaşma yaşadıkları sahnelerdir. özellikle daha filmin başında behçet necatigil in yağmurlu havada yürüdüğü sahne görüntü kalitesi anlamında çok sıradışı olmuş.
sonuç olarak yılmaz erdoğan bizzat derdini çektiği bir alanda çok güzel bir yapıt meydana getirmiş ve bunu mükemmel bir dönem filmi ile süslemiştir. izlenesi, bir kaç defa daha gidilesidir.
