gece uyuma vakti idi, annem son 1 haftadır, tek gözüm görmüyor, kulağım duymuyor v.b şikayetleri vardı, biraz da hastalık hastasıydı denilebilir, biz de pek umursamadık o gece, ama tabi aynı şikayet için hastaneye götürmüştük 2 gün önce, lakin sonuçlar daha çıkmamıştı, anneciğim biraz boğazına düşkündü, tam ben yatacakken elma soyuyordu.
dedim ki "anneciğim eğer gözlerin görmüyorsa, elmayı nasıl soyuyorsun" dedim.
güldü "onu soyuyom işte" dedi.
ben de güldüm. halbuki mantıklı düşündüğüm de elmayı soyabilmek için gözlerin görmesi bile gerekmez. daha sonra devam eden dialogta annemi ittirdim şakadan, koltuğa devrilir gibi oldu, o kadar halsizdi yani, elin de bıçak vardı
"bıçak bıçak" dedi. gene güldüm.
"canım annem" dedim. öptüm.
"iyi geceler" dedim oda "iyi geceler kuzum" dedi. ve çıktım. o gece felç geçirdi annem, beyin damarları tıkanmış. meğer gözlerinin görmemesi bu felcin bir belirtisiymiş. nereden bilebilirdik. meleğim ile olan son dialoğum böyle idi işte. ne olursa olsun, annenize karşı son sözleriniz hep güzel olsun. hayatın neler getireceği belli olmaz.
