türkiye'nin önde giden üniversitelerinden birinde iyi bir mühendislik programı kazanın.
hazırlık sınıfını geçemediğinizi varsayalım ki bu tür okullarda çoğu kişi hazırlık sınıfına kalıyor: en az 1 yıl gitti.
lisans eğitimi: en az 4 yıl (uzatmazsanız)
yüksek lisans: en az 2 yıl (uzatmazsanız) (bu da iyi bir üniversitede olsun, yurt içi - yurt dışı)
etti, en az 7 yıl.
ayrıca üniversiteyi kazanma, hazırlık sınıfını atlama ve yüksek lisansa kabul edilme sırasında yıl kaybı olmadığını varsaydık burada.
türkiye'de çalışmaya başladığınızda sonuç:
- özel sektörde iş garantiniz yok. işverenler sürekli "bilmem kaç yıl iş tecrübesi" arıyor.
- mühendislik kültürü olmayan, montajı "ar-ge" sayan bir ülkede "yüksek mühendis" ünvanıyla belki de alanınızla ilgisiz şeyler yapacaksınız.
- sağlam bir torpiliniz veya ekstrem bir başarınız yoksa büyük ihtimalle ilk işinizde 1000-1500 tl arasında bir maaş alacaksınız.
- özel sektörden umduğunuzu bulamayınca kamuya bakacaksınız. burada biraz daha yüksek maaşla ve iş garantisiyle "yatacaksınız".
- üniversitede kalmaya devam edeceksiniz ki burada da torpil faktörü önemli.
şimdi tıp fakültesine bakalım.
çoğu tıp fakültesinde hazırlık sınıfı yok. lisans eğitimi, uzatmadığınızı varsayarsak 6 yıl.
sonuç:
- tus'a falan girmediğinizi varsayalım, pratisyen hekim olarak kalın. saf gelir 1800-2000 tl civarındayken döner sermaye ile bu para katlanıyor.
- aile hekimime de, okuduğum üniversitenin sağlık merkezindeki pratisyen hekimlere de ne zaman gitsem yaptıkları iş çok zor gözükmüyor.
- iş garantiniz var.
- arkanızda aslanlar gibi türk tabipler birliği var. mühendis odaları ise vergi toplayıp dergi çıkarmadan başka bir şey yapmıyor.
şu tabloya bakınca hala ağlayan, tek derdi "fahiş maaşların verilmemesi" olan tıpçılara "daha ne istiyorsunuz"dan başka bir şey söylemiyorum.
