plehanov'a göre ilkel dönemde sanatın kaynağı iştir. ilkel toplumlar bir iş yaparken, örneğin balık avlarken ya da yük taşırken yaptıkları işi kolaylaştıracak ve zevkli hâle getirecek tempoda bir melodi, şarkı, söz mırıldanırlar. yahut hayvanları taklit etmek suretiyle ortaya çıkan danslar, mağara duvarlarına çizilen resimler, ezcümle yarar gözeterek giriştikleri işler sonucunda sanat ortaya çıkar.
daha ileri toplumlarda ise sanatın gelişimini sosyal ayrışma, sınıf farkları gerçekleştirir. örneğin burjuvazinin egemen olduğu bir toplumda burjuvanın görüşlerini paylaşan sanatçılar kitleleri birbirine yaklaştırdığı için ilericiydiler. fakat burjuvazinin çıkarları proletaryanın çıkarları ile çatışınca sanatın yakınlaştırıcı gücü kayboldu. ve böylece sanat yozlaştı, sanatçı sanat için yapma başladı veya mistisizme yöneldi.
sosyal koşulların güzelliği belirlediğini söylerken aynı anda kant estetiği ile uzlaşmak için sanat eserinin ve sanatın özgeliğini korumaya çalıştığından ötürü bir dönemden sonra devrin şartlarının da etkisiyle plehanov ve onu izleyenlerin etkisi azaldı ve 1930'lu yıllarda, stalin döneminde rusya'da toplumcu gerçekçilik egemen oldu.
