Şehirler arası yolcuklarda sırf ikramı kaçırmamak için uyumuyorum. her an tetikteyim, gözüm muavindedir, bi haşırtı duyduğum anda dikilirim. cam kenarındaysam umursamıyormuş gibi yapıp camdan yansımasını izlerim. koridordaysam ellerimle oynarım, etrafa bakarım ama muavine bakmam, millet aa şuna bak, aç gözmüdür nedir dicekler diye göz temasından kaçarım.. sıra tam bana geldiğinde kafamı çevirip noldu abi bakışı atıp affalamış gibi yaparım, aa kekmi var, aslında hiçde yiyesim yoktu ama alayım diye mıymıntı mıymıntı alırım, masaya koyarım. ve en son ben yerim, evet bütün ambalaj sesleri kesilince haşur hoşur açarım, bütün sessizliği pich ederim, hamm diye yerim. kıytırık bi kek için, çay için, 3 kuruş için çevirdiğim dalavereye bak ya. muavin gidince derin bi ohh çekerim, rahatlarım, bildiğin nirvanaya ulaşıyorum. sanki bu benim için görev, yapmasam ölürüm.. yolculuk 17-18 saat sürünce insan zaman geçirmek adına böyle saçma salak şeylerle uğraşıyo işte, yazık lan bana molalarda otobüsten inmeyen insanlar var, yıllardır gözlemlerim ama niye inmiyorlar hala anlayamadım. tahminlerim vaar. mesela hıllı olabilirler mi ? biz inince eşyaları çalmak için bekliyo olabilir mi, evet olabilir. mesela sigara içmeyebilir, mesela korkaktır. otobüsü kaçıracam diye tırsıyodur. muavinin beyfendi nerelerdesiniz bütün otobüsler kalkti, sizi bekliyoruz demesinden sonra 40 kişinin kendisine pis pis bakmasından çekinir. arkasından şoförün özür dile bakalım tüm yolculardan eheh meheh demesinden de tırsıyo olabilir. koltuğu arkaya yatırmak için eline fırsat geçtiğinide düşünebilir. herşey olabilir. saatlerce oturanlar genelde kızlar oluyo, hiç çıkmıyolar lan. servislerde de bişey içmiyo bunlar, çişim gelir diye galiba sizden aslında süper savaşcı olur lan. kolunuz bacağınız ghotünüz hiç ağrımıo, bilinmeyen idrar torbanız var, über bi burnunuz var. ayak, ter, turşu gibi kokan insalara, ossuruk kokusuna saatlerce tahammül edebiliyosunuz. harika ciğerleriniz var, oksijensiz yaşayabiliyosunuz. lan yoksa otobüslerde ossuranlar siz misiniz? hiç dışarı çıkmıyonuz. ben mesela; inince bilinmeyen karanlıklara doğru yürüyorum, sessiz, tenha, oyhşş. geri gelip hiç bişey olmamış gibi davranıyorum genelde cam kenarı isterim, orada uyumak daha rahat oluyor. ama çok kez o camı ayıran çerceveye denk gelirim, dışarısıda gözükmez. cam kenarı diye sevinirsin, molada dışarı çıkarsın yanındaki eleman oturur. az ben gidiim be der, kıyamassın. öyle mal gibi bi yolcukluk geçirirsin işte. nereye baksan sıçtın mavisi bi renk görürsün.
edit: karadeniz teknik üniversitesi'nde okurken ktü itiraf* sayfasına çok yazılar yazmıştım. demin google'da arattığım da yazdığım bütün itirafların aynıları diğer bütün üniversite itiraf sayfalarında çıktığını gördüm. sizin amınıza koyim. benim itiraflarımla karı kız mı düşürüyonuz lan, ben orjinaliyle yapamadım amına koyim.
