olagelen marksist duruş'a göre "herkesten yeteneğine göre, herkese çalıştığı kadar" düşüncesi zaten uygulama'nın sert tokadıyla sarsılan lenin* için "herkesten yeteneğine göre, herkese ihtiyacı kadar" desturu ile değişmişti.
bu bağlamda, ortada ne teorik ne de uygulama bazında eşit çalışma ve eşit kazanç yoktur.
herkesten yeteneğine göre dediğimizde zaten "yeteneklerimiz arasındaki farklılık" nedeniyle, koşullara bağlı olarak, eşit çalışma olamaz. herkese çalıştığı kadar vermek te en eşitlikçi çözümdür.
bu durumda, yapılması gereken taban bir çalışma saati belirleyip, yeteneği veya istemi doğrultusunda, tabanın üzerinde çalışabileceklerin önünü kapamamak olur. asıl nokta ise ilgili taban çalışma saatinin getirisinin, çalışan için yeterlilik bazında en üst seviyeye çekilmiş olmasıdır.
"herkese ihtiyacı kadar" söylemi ise sovyet devrim koşulları ve iç savaş'ın bir getirisi olmaktan başka bi'şey değildir.
...
mülkiyetin, komünizm'de ortadan kalkacağı gerçekliği ise herkesin eşit derecede kazanıp eşit çalışacağı önermesinden bağımsızdır.
...
son olarak, herkesin eşit çalışıp eşit kazanacağı gibi bir durum var olmadığı gibi, böyle bir iddia komünist düzenin getirisi olmaktan uzaktır. hiç bir devletin de komünizmle yönetilmediği gerçeği hasebiyle böyle bir uygulama da var olmamıştır.
düz mantık... herkes eşit çalışırsa tabi ki eşit kazanç olur.
iyi ama birey daha fazla çalışmak istiyorsa ve buna yeterliliği varsa ne olacak? bireyi, bu bağlamda kısıtlamak görevi kime düşer, düşerse bunun adı baskı olmaz mı? diye sorup bir entry'nin daha sonuna yaklaştığımız şu dakikalarda siz okuyucuları ve bendeki potansiyeli görmeyen ekonomi hocamı saygı ve sevgiyle selamlıyorum.
