la fontaine'ni nifak tohumlarını serpiştirdiği fabllerden birisi.
zavalla ağustos böceği yaz boyunca şarkı söyler, ortamı neşelendirir, sanatını icra eder. karınca öküzü de yaz boyunca sürekli çalışır, iki dakika da dinleneyim demez ama yorgunluk yaşamamasının en büyük sebeplerinden birisi de ağustos böceğinin yaşam dolu şarkılarıdır, bilmez bu hayvan tabi.
sonra gün olur devran döner, kış olur. karınca öküzü evine kapanır, yeyip yeyip semirmekle meşguldür. zavallı ağustos böceği de aç kalmıştır, son bir umut karınca şahsiyetsizinin kapısını çalar. "bir ekmek" diye yalvarır, gururunu ayaklar altına alma pahasına. karınca şerefsizi ne yapar "yaz boyunca saz çaldın eğlendin, şimdi geber it" der. zavalla sanatçı ağustos böceği de ölür.
çalışmanın önemini vurguluyor filan palavra hepsi.
düşene sen de vur bir tane, daha çabuk ölsün. yardımlaşma kimseyle, sadece ve sadece kendini düşün, kendin için çalış ve sonra kendin için çalıştıklarını bir hayvan gibi ye. afrika da zavallı çocuklar bir deri bir kemik, siktir et, ölsünler, sen keyfine bak, onlar da çalışsaymış senin gibi. sanata, sanatçıya önem verme, bunlar karın doyurmaz:
"konservatuar okuyacan da nooolacak, aç kalırsın olum, adam gibi bir meslek sahibi ol, kazan, harca, ye, iç, sıç, tüket, düşene vurmayı da ihmal etme"
bu masalla büyüyen, beynine bu masalın fikir yapısı empoze ediliş bir çocuk nasıl bir düşünce yapısına sahip olur ki?
