içimdeki bu gereksiz gariplikten arınmış ve mutlu olmayı becerebilecek biri olarak uyanmak isterim yeni bir güne..oysa başkalarına göre hayattaki en mutlu insanlardan biri olmam gerek bu günlerde...ama herşeyi bilmiyorlar...hiçbir şey gerektiği gibi olmuyor zaten..hayatı bir anlık da olsa tozpembe görebilenler varsa ne mutlu onlara..ben bu özelliğimi tamamen yitirmişim bunu farkediyorum bu ara...
