yıl 1999 , lise 1. sınıftayım. kültür ve bilgi birikimi ile cok sevilip sayılan bir resim hocamız vardi, ismi lazım degil. herkesle diyalogu cok iyi olan bir insandı ve sevilirdi.
bir gun okul bir acı haber ile calkalandı. yakın arkadaslarımdan birinin annesi vefat etmişti. tüm sınıf cenaze için arkadasımızın basında toparlandık. hocalarımız da cenazeye gelmişti. cenaze namazı bitiminde kösede aval aval oturan resimciyi görünce sasirmiştim. kadınların yanında olmayı tercih etmişti ve uzaktan bakmayı. ölüsüne fatiha okumaktan aciz oldugunu görünce sasirdim. hayat ne garip dedim kendi kendime. kuşlar, martılar felan...
