Kendimizi evlenince, bir çocuk sahibi olunca sonra bir tane daha olunca yaşamın daha güzel olacağına inanmışızdır... sonra çocuklarımızın yeterince yetişkin olmadığını düşünerek bunalırız ve onlar büyürler ve yine biz üzülürüz. çünkü onlarla didişmemiz gerekir... lakin yaşamın hep güçlüklerle dolu olacak... olduğu kadar çok kabullenip her şeye karşın mutlu olmaya karar vermek en iyisidir.... mutluluk bir yolculuktur. bir varış noktası değildir...
