bir şahsın canından çok sevdiği kardeşinin ölmesidir.
ısparta'ya düğüne gitmiştik. kardeşim henüz küçüktü. oralarda bu sıcaklarda perişan olmasın diye adapazarı'nda kaldı. halamla beraberdi halam bakıyordu ona. her zaman gözlerinin içi gülerdi onun. hep yolu gözlerdi çikolata getirecem ona diye. çocuk işte... bende hiç aksatmaz ona her gün gelirken çikolata getirirdim. 16 ağustos'ta sanırım güneş tutulması oldu. evi aradık taa ısparta'dan güneş tutulmasını gördünüz mü diye... ben aldım telefonu. halamdan kardeşimin gelmesini istedim telefona. eee 4 yaşında çocuk nasıl düzgün konuşur ki. dedim ona gördün mü kardeşim güneş tutulmasını. gördüm dermişçesini birşeyler dedi hehehe. onun o konuşması bile bende bir tebessüm oluşturmuştu. o saat geldi. o kahpe saat. 03:02. evimiz çökmüştü. evimizin hemen oraya gittik. evimizin altında simit fırını vardı. halam ve kardeşim o simit fırınındaki yanan fırının içine düşmüşler. yola çıktık radyodan dinliyoruz olan bitenleri. içimden allah'a dua ediyorum. oraya gideceğiz ve bizim apartman sağlam bir şekilde duruyor olacak. gittiğimizde sandığım gibi değildi. 3 gün sonra kardeşimin ve halamın cesedine ulaştılar.
edit: o neşeyle, kahkahalarımızla, mutluluklarımızla donattığımız ev bize ihanet etti o gün. ben bir de kardeşim yaşıyor diye çikolata almıştım ve o çikolata halen duruyor. ve şunu mutlaka belirtmeliyim. bu sitede herkes istediğini yazıyor. yazarlar benim yazdığım bu yazıya da saygı gösterecek arkadaş...
edit: sarhoşum...
edit: kardeşinizin kıymetini bilin. sonra onu bulamayabilirsiniz.
edit: kollarını açıp abi senin bu kadar seviyorum diyordu lan.
