mahalle aralarında piç olmuş otobüs durakları ve hüzünlü güzel yolcuları. bir otobüs dolusu hayatı kaymış insan.. sabah 07:30 da birbirlerinin ağız kokularında ve hayallerinde boğula boğula yol alıyorlar.
nereye gittikleri mühim değil.
bu gibi durumlarda elden pek bir şey gelmez. zamanın ve ahlakın olmadığı bir gezegenin tam orta yerinde boğulup gitmek ile aynıdır. ne zaman son bulacağı belli değildir.
