takriben 4 yaş. annem sabah işe gidecek, bana duyurmadan sessizce hazırlanıyor tam çıkarken ben uyanıp koşuyorum. gitme anne diyorum, gitmek zorundayım diyor. ben de geleyim diyorum. gel demeyeceğine eminim laf olsun diye soruyorum zaten. ama annem gel diyor. çok seviniyorum. bütün gün daktiloda yazı yazıyorum, dos ekranda mayın tarlası oynuyorum, ofis koltuğunda dönüyorum. benden mutlusu yok. günler sonra o çok sevdiğim ofisten nefret ediyorum, nihayet sonrası 28 şubat laneti.
