memleketten gelir gelmez annemin yolladığı erzakları dolaba yerleştirip market alışverişine gittim, bir yığın şey aldım sırf dışarıdan yemek söylememek için. fakat şu an kendime kahvaltı hazırlamaya dahi üşeniyorum. yarım saattir '' acaba börekçiyi mi arasam'' diye düşünüyorum, düşünmek yerine mutfağa gitseydim şimdiye hazır olurdu. şuurumu seveyim.
