türkiye'nin cennet gibi olmadığını, yeni yetmeyken farketmiştim bilumum ülkelerin resimlerini gördüğüm de. dedim ki kendime; bir ülke ne için sevilir? ülkeyi ülke yapan nedir? niçin buradayım? vs..
emosyonel cevabım:
bir türlü silemediğin yaşanmışlıklarıdır, ailesidir, arkadaşıdır, sevgilisidir, aldığın emanete (ülke) hıyanet etmeden geleceklere devretmektir, gidişattaki hatalara isyan etmektir, düzeltmeye çalışmaktır (en azından denemektir), tanıdıklıktır vs...
ülkemi terk etmeyi hiç düşünmedim. parasız yatılı okuduğum için hep ülkeme borçlu hissettim. kaçayım diye vermediler bana parayı. karınca kararınca fayda beklendi benden. ebediyete intikal edene kadar, bu borcu ödemeye devam edeceğim.
malum güzeli herkes sever, bi de zenginse tadından yenmez. burası ne çok güzel, ne de zengin. yani herkesin harcı değil. kahır çekmeyi bilmek gerekiyor güzel günleri yaratmak için..
