sembolize ettiği şeyler için(yeni başlangıçlar, sonsuz döngü vs vs) değil, hissi güzel.
bakıyorum dışarıya, soğuk mu soğuk, hava kapalı ama artık aydınlık. yağış yok.
sabaha kadar kitap okumuşum, karnım aç, kahvesiz kalmışım. sigara içmekten bok çukuruna dönmüşüm.
yatsam uyurum hani.
ama bunu yapmayacağım. beremi çekip, montumu giyip, bir sigara yakıp, kulaklıklarımı takıp, 1 scorpions ya da stratovarius ballad'ı açıp suadiye sahile gideceğim az sonra. sadece o geniş kaldırımlarda yürümek, denize bakmak, hafiften üşümek (bir insan neden üşümeyi ister ki? istiyor işte. donmak değil, hafifçe üşümek), belki yanıma kitabımı da alıp caddebostan tarafında bir çay bahçesi bulmak, oturmak.
dediğim gibi, sembolize ettiği şeyler için değil. hissettirdikleri için. iyi hissetirdiği için de değil. sadece o kendine özel hissi için.
şu anda sabah sahilde oturup melankolik bir ruh haline bürünmek de güzel ki.
yarın belki geç uyandığımda, akşamdan kalma olduğumda, yorgunluğumu atamadığımda sabah bu kadar güzel olmayabilir.
ama bugün sabah güzel.
ve eminim deniz havasını kokladıktan sonra bu bana bir tatmin yaşatacak. içimden diyeceğim ki;
