hala iş yok sözlük ve kendimi kuytusuna çekilmiş hamam böceği gibi hissediyorum. Kendime bir deprosyon odası takdim ettim, orda yaşıyorum. Yatağımın içinde laptop-dorıtos,kola,sigara,ayna,tarak ve bütün bunların ortasına oturmuş ben. Yaklaşık 2 haftadır değişmeyen resim. Arada dorıtos kırıntılarını temizlemek tek yaptığım aktivite. Sürekli uyumaktan eroinmanlar gibi morarmış ve şişmiş gözlerim.
Bugün biraz kendime geleyim diye, üst kattaki komşuyu çağırdım, 1 aylık bebeğinide almış kucağına gelmiş.Normalde hiç sevmem bu kadını, çok konuştuğu için. ama bu kez; biri sürekli konuşsun, ben onu izlerken kendimden uzaklaşayım istedim. Ama dahada çok kendime yaklaştırdı kadın beni, deprosyon odamı özledim iki dakika geçmeden,gitsede odama çekilsem dedim.
Yanlızlığımın bana daha fazla şey kattığını bir kez daha anladım. Deprosyon odam bana bilmemkimin,bilmemkimle neler yaptığını anlatmadı ama bana çok saygı duydu be sözlük. Dinlemeyi bilmeyen bir kadından daha iyi benim odam. Duvarlarına bakıp,düşündüğüm şeyler için beni eleştirmiyor, kendi kendime konuştuklarımı kimseye anlatamıyor,bilmemekimle-bilmemkimin karısından,oğlundan,kızından bahsetmiyor. Benim odam, başkalarının hayatlarıyla değil sadece benimle ilgileniyor sözlük. Bunlar zaten insan olanların başarabilecekleri şeyler değil dımı sözlük? Her insan kendisi için bu oda kadar özel bir dost ister, ama kendisi bile bu oda kadar özel olamaz aslında.
