evren bile tüm görkemi, eksiği gediği ile ilah-i bir aşkla var olurken yaşama sebebi olmayan insandır.
nasıl aşık olunmaz, nasıl aşka inanılmaz !?
nasıl inanılmaz bu kadar açık seçik var olana ?
sonra aşk sadece karşı yahut hem cinse duyulan bir şey değildir ki... bir ağaca bile aşık olabilir insan. bir mekana, bir şehre, bir içkiye, lezzete, duruma, bir tabloya, şarkıya, tarihi bir olaya, kişiliğe, işçiliğe.. tanrı'ya, allah'a, kutsal ruh'a; artık neye inanıyorsa...
hiç değilse kendine aşıktır insan. yaşama iç güdüsü dediğin şey içten içe kendine duyduğun aşktır. nefret etsen, bıksan bile kendinden, bir odun edasıyla yaşayabilirsin, aşık olduğun, seni mutlu edemeyen insanla uzun bir yolu yürür gibi yürürsün öylece, kendi kendine, gücün yettiğince. aşık olmayı bıraktığın an kendin son verirsin o yaşama.
aşksız olmak, aşka inanmamak diye bir şey yoktur. aşkı inkar etmek, onun farkında olamamak vardır.
aşk var. hep oldu. hep olacak. bir şekilde.
