klasik olmaya yüz tutmuş bir çok kitabın nobel sahibi yazarı. yüzyıllık yalnızlık kitabında üslubuyla harikalar yaratmıştır ve kitabın adını romanın her sayfasına işlemiştir resmen. anlatımındaki sadelik, bu sadelikte barındırdığı derin anlamlar ve kişinin aklına hiç gelmemiş deyişlerin sahibi müthiş bir yazar.
yüzyıllık yalnızlık'tan bir cümle: *" dünya öyle çiçeği burnundaydı ki, birçok şeylerin adı yoktu daha: "nah şu!" diye parmağınla göstermek zorundaydın meram ettiğin şeyi..." bir şeyin eskiliği daha güzel ifade edilebilir miydi acaba??
