volkan eve bırakacaktı beni, arabanın arkasında yer vardı "gel seni de kapıya kadar götüreyim" dedi bir çocuğa. sol arkaya oturdu çocuk. yol boyu konuşmadı. çok mu soğuk çok mu efendi anlayamadım. tanışmadık da orda, iki yabancıydık aynı arabadaki. unutmadım ama hali tavrı o kadar farklıydı ki. pek sonra "sol arkadaki" çocuk sol yanıma doğru emin adımlarla ilerlemeye başladı, mevcut ortak arkadaşları çok iyi kullanarak yakınlığı sağlamak da benim zaferimdir o ayrı. bu kadar sakin, bu kadar oturaklı oluşuna şaşırışlarım esnasında "doğum günün 26 mart mı gerçekten?" dedi bana, "evet" dedim. ilk "aynı"lığımız buydu bizim.
