lan bi anket de ben yapayım hemen kusmayın böğürmeyin bi dakka amk.
yazarların başlarına gelen en acı terk ediliş hikayeleridir.
okumanıza gerek yok. ben içimi döküyorum.
üniversitenin son yılıydı,1 sene bekledim bu kızı, musallat oldum adeta. mesaj mesaj üstüne. pek de aktif değilimdir bu konularda. önüne filan çıkmadım hiç. belki o yüzdendir kabul etmedi. vel hasıl tam okul bitmeden he dedi bana. rüyasında görmüş filan buralar önemli değil. sevgili olduk bi anda. güvendim, o da bana güvendi. 600 km mesafe var aramızda.
7 ay sonrasında, yılbaşı partisine gideceğim diye tutturdu kız arkadaşlarıyla. ben de ortalık piç dolu zaten istemedim gitmesini. ve o gün bana rağmen gitti o partiye. ağır konuştum biraz ve bitti her şey. bitti ama bitmedi. gözlerimi kapattığımda gözkapaklarıma bile siması kazınmış meğer. meğer benim nefes alma olayım sadece iki salak organca yapılmıyormuş da, bu kız havayı çekip bana yolluyormuş oksijeni. meğer ben ne götverenmişim de bu varlığa rest çekmişim. sözü kısası, seviyormuşum ya la ben bunu.
akabinde on beş gün sonra filan tekrar konuşmaya başladık. o beni seviyor ben onu. biraz daha yaklaştık ve tekrar olacak gibiydi. oldu diyordum ben. konuşuyorduk, sadece kararsızdı biraz. tekrar gözlerine bakacağım diye ben karanlık odada tek başıma halay çeker olmuştum sevinçten.
sevgililer günüydü. o avradını siktiğimin günüydü evet. o gavat papazın, kapitalist sisteme armağan ettiği kör olasıca, ocağı batasıca gündü. bir jest yapayım artık, olsun bu iş dedim. bir arkadaşım vasıtası ile gül aldırdım, kapısına bıraktırdım. bu arada arkadaşımın da cebindeki son on lirasıymış sonradan öğrendim. burayı en son bağlayacam. gül gitmiş hanımefendinin kapısına...
şöyle bir mesaj geldi, o kadar ümitten, konuşmadan sonra " kapıma gelen gülü görünce anladım, biz artık eskisi gibi olamayız. " ... anlamsız, mantıksız bir mesaj. okuduğu o namalların, biz olamayız gerekçelerinin hiç biri akla yatmıyor. bilmediğim ne var, neden? bilmiyorum.
keşke ejdadıma söveydin. keşke onluk çivi alaydın bir düzine, makatıma sokaydın. keşke o şehrin bütün sokak lambalarını sokaydın da, bu günde, bu durumda yazmayaydın onları...
son on lirasıyla beni kırmayıp bir gül alan, eski sevgilimin kapısına bırakan kardeşten öte arkadaşımın ayağının tozuna kurban ol zalımın kızı....
