selüloz bağımlıları yaşadığı sürece gerçekleşmeyecek durumdur.
selüloz bağımlılığının türleri vardır. kimisi samanlı kağıt hastasıdır. benim de içinde bulunduğum bu grup, eski metinleri, eski kitapları ve arşiv konusu oluşturabilecek her ne kadar basılı doküman varsa, onlarsız yaşayamaz. söz konusu basılı eser üzerinde var olan kahve, ıslanma ve çay gibi lekeler ile eskimeye bağlı tahribat onlar için olmazsa olmazdır.
ikinci tür selüloz bağımlıları ise yeni baskı ve jilet gibi sayfalara hastadır. ödünç verdikleri kitapların sayfalarının uçlarının kıvrılmasına tahammül edemeyen bu grup kendi arşivlerinde vakit geçirirken, çiçeklerinin üzerine titreyen birinden farksızdırlar.
her iki tür selüloz bağımlısı için de gazete elle tutulur ve elektronik olmayan bir arşivde saklanabilir nitelikte olmalıdır.
matbaaya engel olmaya çalışan el yazması savunucularının durumuna düşmek istemem. tabii ki internet gazeteciliği gazeteyi hem daha iyi takip edilebilir ve çabuk güncellenebilir hale getirmiştir ve daha da gelişecektir. ancak, arşivciler için basılı gazeteden vazgeçmek kolay olmayacaktır.
