hayatımı değiştiren, onunla ömrümün sonuna kadar yaşamak istediğime karar verdiğim zaman dilimidir...
okulumu bile önemsemiyordum, babamın en buyuk isteğiydi okulumu bitirmem ama benim umrumda değildi.
onunla oldugum her an çok önemliydi. gece olmasın istiyordum. gündüzlerimin neşe kaynağıydı.
bir gün gezdik dolaştık, kardeşim arayıp hadi eve gelin yemek yaptım bende sıkıldım beraber yiyelim dedi. beraber bizim eve doğru yola koyulduk. o çok sevdiği bülent ortaçgil albümlerini de almıştı yanına. beraber dinleyecektik. çok mutluydum. eve vardık yemek hazırlanırken bir arkadaşım arayıp benden kitaplarını istedi. onu evde kardeşimle bırakıp kitapları götürdüm. arkadaşım beni bir saat bekletti. bende onu evde bekletmek zorunda kaldım. derken telefonum çaldı. kardeşim onun gittiğini söyledi. koşarak eve vardım. gerçekten gitmişti. onu kaybedeceğimi biliyordum. taksiye atladığım gibi evlerinin yolunu tuttum. sokaklarına vardım. öylece dikiliyordu, seslendim, koştum ve sarıldım...binlerce kez özür diledim.
evine bırakayım seni dedi. bindik arabaya yola koyulduk.
affetmediğinden emindim. gece bana, "bu arkadaşlığın böyle sürmeyeceğini, bir karar aldıgını, mutlaka buluşmamız gerektiğini" söyledi. ben seviyordum ve yaptığım hatadan dolayı gideceğini düşünüyordum. uyku tutmadı o gece...21 aralıktan daha uzundu...
buluşacağımız saat geldi çattı. içim buruk saçma sapan bir halde öylece oturuyordum.
geldi ve sana bir sorum var dedi. heyecanla beklerken bir buse kondu dudağıma "benimle evlenir misin" dedi.
kalbim yerinden çıkacak gibiydi. evet dedim hiç düşünmedim.
hayatım boyunca verdiğim en güzel karardı. dokuz senedir evliyiz ve iki tane dünyalar güzeli kızımız var.
