14.
-
beni bir yaza gömdülerdi bir zaman
beni bir yaza gömdülerdi bir zaman
her yer olabilecek bir kuytulukta
bir kadın vardı bir balkonda
sesinde yaralı bir gül olan
hayat ve mevsimler aynı şeydi
uyku kadar derin bir suda boğulurken
ilkbahar kekeleyerek geldi
kırık çocuk gülüşlerinden
deniz oracıktaydı ve buğusu
eriyorken havada sesler
herşeyin bir büyü oluşturduğu
gizemli kokular ve gülüşler
beni bir yaza gömdülerdi bir zaman
annem olan bir sessizlikte
belki de onun kalbidir açan
derin bir gülün içinde
edit: behramoğlu'nun harika şiirlerinden. *
