tandırı yerken piştiği fırının özellikleri anlayan adam. nasıl bir dildir, damaktır?
yemeği yerken içine konmuş her bir baharatın tadını alıyor, içtiği şarabın yapıldığı üzümün yetiştiği bağı kestiriyor, konduğu fıçının hangi ağaçtan yapılmış olduğunu anlıyor.
çok da naziktir, kırmadan, üzmeden eleştirir.
öte yandan acıyorum da kendisine. böyle bir tat duygusuyla nasıl yenir eşin, annenin sıradan yemekleri, lalettayn lokantaların ürünleri? ya da nasıl katlanılır mehmet yaşin gibi bir adama da "gurme" denmesine?
seni seviyoruz vedat abi, gözünün yağını yidiğim...
