kurşun kalem ve silgi ile zevkli olmayan bulmaca.
"atarız tutar, tutmazsa da olsun silgi var." mantığı devreye girince heyecanı kalmıyor oyunun.
bu nedenle tükenmez kalem ile çözmeye çalışmalı sudokuyu.
yanlış yapma ihtimali ve bunu düzeltemeyecek olmak insanı heyecanlandırmaya ve dikkatini vermeye yeten etkenlerden. özellikle, en zor seviyede, bulmaca kilitlendiğinde saatlerce gazete parçasına bakıp her satır ve sütunu tekrar tekrar gözden geçirdiğimi de hatırlarım. çözemeyince daha da hırs yaptırıyor insana. "neyi gözden kaçırıyorum" diye diye psikopata bağlayabiliyorsunuz. ama bulmacayı her çözdüğünüzde öyle bir rahatlama hissediyorsunuz ki bu his, uzun süre tuttuğunuz çişinizin özgürlüğüne kavuştuğu andaki kadar hafifletiyor insanı. öyle de değişik bir havası var oyunun. *
