"...bana verdiğin paha biçilmez o değeri, misliyle ben de sana yaşatmak ve bu hislerle senle yaşlanmak isterim. Hiç bitmeyen bir şarkı gibi, sonu gelmez cümle gibi, durmak bilmez çocuk gibi, batmayan bir güneş gibi, çekilmeyen bir yıldız gibi, sönmeyen bir ateş gibi, inmeyen bir martı gibi, tükenmez bir kelam gibi senle cennete göçmek ve orada da seni sevmek isterim.
Günler şimdi senle güzel, aylar senle, yıllar senle güzel sevgilim. Ey ömrümü yoluna serdiğim cefakâr ve vefakâr iyilik meleğim! Gecemi delen şu sesleri sana da dinletmek ve senin sevgini sana anlatmak için çırpınan bu cümleleri yüzüne dönüp söylemek isterdim. Ne yüzüne sevgimi söylemeye yüzüm var, ne de içime köz gibi düşen bu sesleri sana dinletmeye mecalim
Köşe yazısı yazmamı istersin, bilirim. Ancak bir yazı hangi köşeye yazılmış olursa olsun, senin kalbine yazılmış bir yazıdan daha kıymetli, daha değerli olamaz. Daha kendimi bile bana anlatamamışken, bendeki seni sana anlatmaya nasıl yetsin cümlelerim?
Kelimelerimin fakirliğine, yetmeyen cümlelerime aldırma lütfen. Seni nasıl sevdiğimi sana doymayan gözlerimden anlarsın sen..."
