Kardeşim değilsin sen, oğlumsun. iyi bir anne olamam ben derdim hep, seni verdiler elime. Ah o pembe yanakların, gözlerin kapanıktı daha, küçük ellerin. Okuldan gelir, yemeğini yedirir, altını değiştirirdim, hoşuna giderdi pudra sürmem vücuduna. O ilk banyoyu hatırlıyor musun? Annemiz hastaydı, tek koluma aldım seni, suyu döktüm yavaş yavaş. Sıcaktır yanarsın diye titredim korkudan. Oğlum benim, ayrıyız şimdi ama, hep seninle uyuyor hala ablan, aşık olduğun günü, askere gittiğini, evlendiğini de göreceğim senin. Hani diyorsun ya, Yıldız Kenter Müşfik Kenter olacağız biz abla diye, olacağız oğlum söz veriyorum. Seni seven ablan yahut annen.
