birincisi, ezilmişlikten ileri gelen vakadır. hayal aleminde kendini tatmin etmekten başka seçeneği kalmayanların avuntu aracıdır övünmek. karl marx'ın ''din, halkın afyonudur'' sözüyle benzerlik gösterdiği düşünülebilir. (proleter tarzı övünme)
ikincisi ise, çevresine rol keserek insanlar üzerinde belli bir etki bırakmayı amaçlayıp şunu bunu kullanmaya çalışan, kah manevi kah maddi çıkar elde etmek isteyen şahısların başvurduğu yöntemdir. bu ikinci yöntem ise daha çok ''burjuva tarzı övünme'' sınıfına girer.
üçüncü ve son olarak da, tamamen embesillikten ileri gelen versiyondur, bu sınıfa girenler kendileri de bilmezler neden övündüklerini.
