kişinin kendisi tarafından kabullenilen bir durum ise; samimi olmaktır, kanaatkar olmaktır, kendini bilmektir.
en güzel zakkum açıklıyor mevzuyu:
son bir gece daha çirkin olalım,
aynalara değil; birbirimize bakalım.
işte ruh budur hocam. insanın isteklerinin sonu gelmez zaten. bir yerde dur diyeceksin kendine. soracaksın "elimde ne var?" diye ve bırakacaksın başkalarının elindekilere bakmayı. başkasının elindekine bakarsan, istediğin kadar polyannacılık oyna, "pozitif düşüneceğim", "iyi düşüneyim, iyi olsun", "lay lay lom, lay lay lom" diye martaval at, mutlu olamazsın. çünkü siyah bir boyanın üzerine pembe boya tutmaz. ya o alt kattaki siyah boyayı o duvara hiç sürmeyeceksin; ya da onun üstüne bir beyaz astar atacaksın yani kafadan çıkaracaksın o karamsar düşünceyi, ondan sonra pozitif düşüneceksin. nasıl mı? çok basit. bir ton kişisel gelişim kitabı almaya gerek yok. meseleyi kabul edeceksin ve üstüne de çok düşmeyeceksin. zakkum'un dediği gibi bulacaksın çirkin bir hatun, sevişeceksin.
