ey nefsim! hatırlarmısın , dedem dört sene önce birşey söylemişti ikimize de: " yavrum, şimdi konya'ya , mevlana diyarına okumaya gidiyorsun. orada ibadetlerini rahatça yapabileceksindir. orası maneviyat doludur, zorlanmayacaksındır. ama bu seni gaflete düşürmesin ve kendini bişey sanmana yol açmasın ,zira oradaki ibadet ve taatlerini izmirde de yapabiliyorsan buna lafım olmaz işte"
ne kadar doğru söylemişsin dede. işte bir ay süren izmir tatilim bugün sona eriyor ve hem kendimden hem allah tan utanıyorum : neydi bu gaflet bendeki? diye. işte ey nefsim! sen busun. ve ben de sana uyduğum için buyum. ve bundan hiç de memnun değilim. sen fıtratına uygun hareket edip görevlerini yerine getirmekle mükellefsin ve bunu yine ve yine başardın. ya bizler! bizler niçin fıtratımıza uygun davranıp da sana yüz çevirip halık'ımıza yönelemiyoruz ki? sana uymuş olmam sakın seni umutlandırmasın, kalbimde daim ve kaim allah azze ve celle var. ve tüm dua, iltica, yalvarma, ibadet, taat, sevinç ve kederlerimin menbaı ve devası o'na ve o'ndandır. ruz-ı mahşerde senden şikayetçi olacağımı da unutma.
