5. kolorduya bağlı tekirdağ çorlu'da bulunan alay. nizamiyenin kapısından içeriye girdiğim ilk günden beri, keşke doğuya düşseydim cümlesini defalarca kurdum, kuranı çok duydum. yaşadığım bu dünyada başıma gelmiş en büyük felaket burada kısa dönem olan askerlik vazifesini yapmam.
ilk geldiğim gün içerisinde bulunduğum psikolojiyle, şu an içerisinde bulunduğum psikoloji arasında çok fark var ve git gide bozulmaya devam ediyor. bu kalan seksen sekiz gün boyunca da devam edecek sanırım.
tamamen sürgün yeri. hem asker için, hem komutanlar için. devreciliğin, sıracılığın en zirve noktası burada. dışarıda bulunamayan uyuşturucunun yüzde yetmişinin içeride hiç zorluk çekmeden temin edileceği bir yer ayrıca.
hapishanelerden yeni çıkmışların, hırsızların, jiletcilerin, sivilde sayfa sayfa mahkeme dosyası olanların gönderildiği bir yer.
kısa dönemler neden gönderildi buraya bilmiyorum ama bildiğim şey, şu an hiç birisinin psikolojisi ilk geldikleri gün gibi değil artık ve hiç bir zaman da normal olmayacak. otuz yaşlarına gelmiş, çoluk çocuğu karışmış olanların bir köşeye çekilip saçlarını yolduğuna ya da ağladığına çok şahit oldum bir köşeye çekilip.
ve hiç biri, aileleriyle, arkadaşlarıyla, sevdikleriyle telefolarda konuştukları zaman tam olarak gerçek bir şekilde burada olanları anlatamıyorlar, herkes her şeyden korkar halde.
şu zamandan sonra askerlik yapacak olan arkadaşlar, yatın kalkın şu kalan zamanlarınızda buraya düşmemek için dua edin başka bir şey değil.
