Sözlükte tesadüfen karşılaşıldığında bile birden insanın boğazını düğümleyebilen isim.
"gereği düşünüldü. hiçbir etki altında kalmadan bağımsız olarak karar verildi. adam kapıyı açtı, içeri girdi ve tabancasını çıkararak ateş etti." cümlesi kimi bir yakınını kaybetmişçesine etkilememiştir bilmiyorum. Selim Işık bir kitap karakterinden çok fazlasıydı. içimizdeydi. Oğuz Atay içimizde hep bastırmaya çalıştığımız o zayıf adamı, Selim Işık'ı anlattı bize. Tokat gibi sayfalarla. tutunabilme kaygısıyla görmezden gelmiştik halbuki onu. Bilmiyorum belki korktuk. Sonra tam sayfalarda onu bulduğumuzu sanmışken, tam Turgutçuğum yanılmışken, tam bir yerlerden "buradayım" diyerek çıkacakken
"adam kapıyı açtı, içeri girdi ve tabancasını çıkararak ateş etti."
Tutunamadı. Sanıyorum biz de epeyce yutkunamadık.
Işıklar içinde yatsın Selimciğim. Bak kederlendirdi yine.
