bana "seni unutsam ne yaparsın?" dedi. bu tarz şakalara gelemiyorum, kendimce cevap verdim "ben seni daha önce unuturum." somurttu, zaten türkçesi yeterli değil, "ama ya hastalığım sebebiyle seni unutursam ne yaparsın?" dedi. "unutturmam!" dedim.
"gel" dedi, "bir film izleyelim." ve bunu açtı. sorularıyla filme öyle bir çekti ki beni, jönün çaresizce gözyaşı döktüğü * sahnelerde "ben olsam ne yapardım?" diye kafayı kırdım. türkçe'yi unutacak, beni unutacak, ailesinden uzak kalacak, bakımı gibi sorunları kendime dert edindim. gözlerim de yaşarınca ne kadar ağlak olduğumu hatırladım.
--spoiler--
özcan deniz bu filmin senaryosunu çalmış. senaryo bana aitmiş gibi teessüf ettim. *
--spoiler--
