2004 yılıydı....
tekken 3 ün gerçekçi geldiği, fifa da henry nin esip gürlediği yıllardı.
sonra, birden bir grup çıktı. rock soundları ile rap kültürünün garip bir sentezini dinledik beyaz camdan.
ergendik, heyecanlandık...
abi, dedik. adamlar yapmış dedik.
abieee dedik hatta, sondaki i yi yayarak.
ergendik çünkü.
yıllarca dinledik. bir kadın çizeceksin dedin, "beni anlatıyo" dedik. bitti rüya dedin, "aynı ben lan" dedik. dursun zaman dedin, "benim o ben" dedik.
yaptığın her şarkıyı sevdik, kendimizden bir şeyler bulduk. şehrimizin üniversitesindeki şenliklerde görevlilerle kapıştık, kapıda yattık. giremedik. yaşımız yetmedi.
sırtımıza havlu koyan anamıza, eve ekmek getiren babamıza atarlandık senin için.
peki sen ne yaptın?
müzik piyasasına ilk çıktığınız yıllarda kliplerinizin hepsi animasyonluydu. hatırladınız değil mi? yoo, utandırmak için söylemiyorum. o zamanın 3d grafik teknolojisi o kadardı. ona bir lafım yok. başka bir "ayrıntı" vardı o yıllardan.
maskotunuz vardı hani.
hani her klibinizde oynattığınız...
kullan-at peçeteler gibiydi değil mi o adam.
yazıklar olsun.
avrupaya açıldınız, eurovision a katıldınız, az biraz adınız sanınız duyuldu ya, utanın ondan değil mi. zombi maskeli kemancılarla, kafası kopan robotlarla takılın siz. yakında onları da savarsınız başınızdan.
robot abla az aklın varsa, al kafanı kaç git.
