sevgilim,
başlar önde,
gözler alabildiğine açık,
yanan şehirlerin kızıltısı,
çiğnenen ekinler
ve bitmez tükenmez ayak sesleri:
gidiliyor
ve insanlar katlediliyor:
ağaçlardan ve danalardan
daha rahat
daha kolay
daha çok.
sevgilim,
bu ayak sesleri,
bu katliamda
özgürlüğümü, ekmeğimi
ve seni kaybettiğim oldu,
fakat açlığın,
karanlığın ve çığlıkların içinden
güneşli elleriyle kapımızı çalacak olan
gelecek günlere güvenimi,
kaybetmedim hiçbir zaman...
