öğretmenimiz ellili yaşlarda bunak aksi bir amfendi olduğundan kulak çekmeye, tırnak batırmaya, ense şaplatmaya pek meyilliydi. bir defasında attığı tokatla kulak zarımı patlatmaya çalıştığını hatırlarım. her gün dövüp, hiçbir bok öğretmeyip yaşıtlarımızdan geri bırakması da cabası. oysa dayaktan bi bok anlayamayacak bir yaştaydım. sanırım sekiz. ilkokudan ailecek görüştüğümüz bir kız arkadaşımın önce ergen yaşta azıp, sonra kocaya kaçıp, bir de nikah kıyması şokunu henüz atlamamamışken; nikahta muallime amfendiyi görünce öcümü almaya karar vermiştim. o yetmiş yaşına yakın savunmasız ve güçsüzdü. benim sekiz yaşındaki halime çok benziyordu... ben gücü kuvveti yerinde sporcu bir kızdım. tabi ergenliğin ve aksiliğin dibindeydim. ne olurdu az dövsem? kulak zarını patlatmaya teşne bir darbecik vursam ne olurdu? aynen şu olurdu; yaşlı kadını sebepsiz döven rezil köpek olurdum. saygısız bir it olurdum... belki de eroinman kokainman falan olurdum... ''içip gelmiş rezil'' olurdum -''ama ben sekiz...yaş... dayak'' -''sus köpek atın bunu buradan'' olurdu ne olurdu bu gençliğin hali...
