bugün yön radyo'da misafir olduğu programı dinleyip kendisine süper bir sürpriz yaptığım kavganın dik duruşlu, onurlu sesi.
kendisi 2o yıl evvel kiracısı olduğum evin sahiplerinin kızıdır. bugün öğrendim ki, benim çocukluğumu yaşadığım evde, daha öncesinde ilkay çocukluğunu yaşamış!
ne güzel bir duygu, ne büyük bir onur.
şöyle yazdım radyoya:
"iLKAY AKKaYA benim için sahnede dik onurlu duruş demektir, gerisini zaten diğer arkadaşlar söylemiştir.
ilkay acaba yaklaşık 15 yıl önce Bakırköy Fildamıda Nazım anmasında sahnede bir sinekle verdiğin mücadeleyi hatırlar mısın? O gün daha çok sevmiştim seni.
BiR SORU: 20 yıl evvel istanbul Bahcelievler parseller mahallesi kara kartal sokakta-bu kadar net kooordinat verilebilirdi!- ailenizin bir evi vardı değil mi? Bir gecekondu. Bahçesinde kayısı, dut, incir ağaçlarının olduğu bir ev!
Var mıydı böyle bir ev? Çünkü ben o evde büyüdüm. Annem söylemişti sizin kiracınız olduğunu. Annem yanılmış da olabilir. En azından seni bulmuşken doğru mu yanlış mı bileyim dedim."
daha program yapımcısı yazıyı bitirmeden, evet ailemin evi deyip hayretler içinde kalması beni de hafiften gözyaşlarına boğdu.
önümüzdeki salı günü kadıköy halk eğitim merkezinde 25. sanat yılını kutlayacak. konser çıkışı kulise mutlaka gelmemi istedi.
gitmek farz oldu, kavga yoldaşı, abla ve "ev sahibinin kızı" ilkay'ı görmek!
