ne yazık ki toplumumuzda çokca rastladığımız, otobüste, metroda, tramvayda aynı boruyu, tutamacı tutmak zorunda kaldığımız (farkında olmadan) insan müsvettesidir.
evet! bu kendine insan sıfatı yakıştıran ve tek ortak özelliğimizin akciğer solunumu yapmamız olan gavat kişi, kendini boynuzlamış sevgilisini 'ben çok aşığım', 'aşk her şeyi affeder' gibi aptal-saptal bahanelerle affedebilme, ve kaldığı yerden devam edebileceğini zannetmesine yol açan ezikliğinin ve gavatlığının farkında olmayışının ezikliğini ve dahi içinde yaratacağı derin buhranların boynuzlarında yaratacağı törpü etkisinin farkına varamayışının derin, hazin, elim, berbat, acılarla dolu tarifsiz kederlerinde boğulacağının idrakinde olamayışıdır.
